Halk otobüslerine neredeyse binmeyen yoktur, hayatımızın bir parçası olmazsa olmazı durumunda olan halk otobüslerinde filmlere konu olacak olaylar yaşanmaktadır şimdi sizinle bunlardan birini paylaşacağım.
Kabataş’a gitmek için bindiğim halk otobüsü normal güzergahında ilerlemekteydi, hemen yanımda duran uzun boylu kirli sakallı bir bey vardı biran göz göze geldik ve sonra yolculuk devam etti. Bir süre sonra duraklarından birinde otobüse binen bayan kapı ağzında biraz bekledikten sonra otobüstekilere bakarak seslendi ” Fazla akbili olan var mı”? az önce göz göze geldiğim adam”bende var” diye seslendi ve ak pili bayana uzattı bayan akbili kullandıktan sonra ücreti ile beraber adama geri iade etti.
Az sonra başka bir duraktan otobüse binen orta yaşlı bir adam otobüsün ortalarına doğru ilerledikten sonra ”fazla akbili olan var mı”? Diye sordu. Az önce bir bayana yardımcı olan adam yine aynı ses tonu ile ”bende var” Diye seslendi. Akbili soran beyefendi akbili aldı ve parası ile beraber sahibine iade etti.
Bir süre sonra başka bir duraktan otobüse genç ve çok güzel bir bayan binmişti bu genç bayan şoförün yanında uzun süre bekledikten sonra ”fazla akbili olan var mı”? Diye sordu, oldukça şık giyimli ve bakımlı olan genç bayan konuşurken utandığı belliydi ve yine aynı adam aynı ses tonu ile ”bende var” Diye seslendi. genç hanım adama doğru yaklaşarak akbili aldı kullandı ve geri getirdi.
Bu kısacık yolculuk esnasında anladım ki halk otobüslerinde en çok kullanılan kelime ”fazla akbili olan var mı”? ve tabi birde herkesin yanında akbili olmayabiliyormuş, ama en önemlisi ise belki de sadece Türk insanına has olan yardımlaşma duygusu.
