Bizim ne güzel Atasözlerimiz var. Her biri farklı, farklı anlam içermektedir. Kimisi ne anlatmak istiyorsa, doğrudan doğruya ifade eder, Kimileri de mecazi olarak anlatır, mesajı verir…
“Tırnağın varsa başını kaşı” Atasözü’nde olduğu gibi.
Kısaca anlatılan, kimseden kimseye fayda yok; başkalarından yardım gelmez, gelse de işe yaramaz; diyor. Anlayan anlıyor, ama işine gelmezse uygulamıyor.
Dedikodu; kime sorarsanız sorun, dedikodu kötüdür der, ayıplar kınar.
Fakat insanlar, kimin kimden hoşlandığını, kimin kimi sevdiğini, ya da nefret ettiğini, kimin hileci olduğunu, kimin dürüst olduğunu vs. kısaca bir toplumda dönen dolapları öğrenmek için can atar durur. Dedikodu, sürekli kötülenir, ayıplanır ama yapılmadan da durulmaz.
Türkçe’yi doğru kullanmamız lazım … Bu aralar face de hep uyarı alıyoruz.
Şarz değil – Şarj
Herkez değil – Herkes
Yanlız değil – Yalnız
De Da bağlacını doğru kullanıyor muyuz?
Hayatı ciddiye almak, gerçekten iyi şeyler yapmaktan geçer. Üretmek, her türlü canlıya destek olmak, yardım etmek gibi… En önemlisi de dünya ve insanlık adına kalıcı ve önemli eserler bırakmaktır.
Dünyamız ise, sürekli saçmalıklarla tekrarlanıp duruyor. Savaşlar, ırkçılıklar kirli oyunlar gibi…
SANIRIM SAÇMALAMAK BU OLSA GEREK…
