Evet gerçekten mutlu muyuz? mutsuz mu?
Yoksa insanlar mutluluk oyunumu oynuyor? Şöyle bir etrafımıza baktığımız zaman, sanki herkes mutlu herkesin keyfi yerinde. Valla kimse kızmasın… Bir bayram geldiği zaman, hiç kimse yerinde durmuyor, seyahatler, gezmeler, nerde yeni ne var, nereye yeni bir mağaza açılmış, nerde yeni bir aktivite var, çoluk çocuk genç yaşlı herkes orda, her yer tıklım, tıklım Herkesin facebook sayfasına baktığımız zaman, hep bir keyif halindeyiz. Kahve keyfi, yemek keyfi,arkadaşım geldi çok mutluyum keyif, çay bahçesine gittim keyif… Alışveriş merkezleri tıklım, tıklım en son kıyafetler, yeni model ayakkabılar, süslü püslü takılar, maşallah her şey dörtdörtlük. Öyle kim zengin kim fakir anlayamıyorsunuz da çünkü herkes artık her şeyi alabilecek durumda. Eee Allah muhabbetimizi de bozmasın toplumca bayağı bir keyif halindeyiz. İnsanların tek düşündüğü biraz daha fazla nasıl cebimi doldurabilirim? nasıl daha fazla para kazanıp hayatın zevklerinden geri kalmam. Çalışıp üretmek yeni fikirler oluşturmak adına hiç bir şey yapılmıyor. herkes kendini düşünüp Aman dünyaya bir kere geldim bana ne kim ne yaparsa yapsın umurumda değil tarzında takılıyor. Bütün bunlara rağmen, insanlarla sohbet ettiğiniz zamanda nedense hep bir sıkıntıda borçta ve hasta durumunda herkes. E öyleyse neden böyle bir oyun oynanıyor? gerçekten mutlu muyuz yoksa mutsuz muyuz? Neden rol yapıyor herkes? insanlar artık çok doyumsuz,yediğinden içtiğinden,gezdiğinden mutlu olamayan bir toplum haline geldik. Çünkü gerçek olan duygular yok oldu sevgi, saygı, şevkat, minnet, fedakarlık gibi mutlu olmamızı sağlayan duygularımız yok. Ne sahip olduğumuz eşyaya, ne ailemize, ne arkadaşlarımıza, nede sevdiklerimize kıymet ve değer vermiyoruz. Çok çabuk elde edip çabucak harcıyoruz. İnsan elindekinin kıymetini bilmez onunla mutlu olmazsa, işte böyle hep mutluluk oyunu oynar.
